Jeugdtoernooi Charlois Europoort groot succes!

Zondag jl. vond het jeugdtoernooi van Charlois Europoort plaats, dat dankzij jullie enorme opkomst een groot succes is geworden. Jongens en meisjes van alle leeftijden, kleuren, rangen en standen kwamen van heinde en ver (soms wel helemaal uit Capelle aan den IJssel!) om in Rotterdam Zuid te komen spelen.

Spijt konden jullie er wel van hebben, omdat het ontzettend mooi weer was en het eigenlijk zonde was om binnen te zitten, maar alle ijsjes, snoep en cola maakten een hoop goed. Maar vooral het schaakspel zelf maakte een hoop goed; het was leuk om te zien hoezeer jullie ervan genoten om met elkaar te spelen.

Tussen de partijen door waren veel kinderen te vinden op de speelplaats, waar de vaders en moeders zaten te genieten van de zon en met elkaar strategieën zaten te bespreken hoe ze jullie de volgende keer zo gek zouden krijgen om met zulk weer binnen te blijven om zo’n stom spel te spelen.

Maar jullie wisten wel beter: waar jullie ouders dachten jullie met koek en cola te hebben gepaaid, was duidelijk te zien dat jullie in het geheel geen externe prikkel nodig hebben om te gaan schaken. Die prikkel komt van binnenuit!

Groep E werd overweldigend gewonnen door plusminus de enige (samen met in ieder geval ook Lorenzo en ook een beetje David en Daniël, al kan dit laatste nog worden betwist) die niet een modieuze Engelse naam heeft. Bijna alle namen waren vertegenwoordigd en het was ook ontzettend leuk dat er zoveel meisjes waren, maar de enige puur Angelsaxische naam die er echt toe doet, was helaas niet vertegenwoordigd: Keith. Wie Keith Richards en Keith Moon zijn, leren jullie later waarschijnlijk wel en misschien helaas ook niet en ach, wat doet het er eigenlijk ook toe? Belangrijkst was dat Wang Yang op indrukwekkende wijze het toernooi op zijn naam schreef met een score van maar liefst 10 uit 10, nog voor Andrew St George, die met een ook niet misselijke 9 uit 10 heel mooi tweede werd.

De oplettende lezer en cultuurkenner die zich natuurlijk afvraagt waarom er in deze context wél aan Keith Richards wordt gerefereerd, maar niet aan John Lennon, verwijs ik niet alleen naar de grote mannen in de invitatiegroep, maar ook naar het feit dat de E-groep werd geleid door niet alleen Herman (’s Hermits) van Malde, maar ook door meneer Van de Laar.

En hiermee kom ik op een bedankwoord voor allen die van deze dag zo’n prachtige dag hebben gemaakt. Herman en John hebben de zaak beneden zo goed en zo kwaad als het ging in toom gehouden, maar ook boven waren de inspanningen van vele vrijwilligers zichtbaar. Meneer De Wit moet worden bedankt voor zijn onmisbare inspanningen als hoofdorganisator van het toernooi, hij en zijn vrouw Petra worden bedankt voor de heerlijke catering, zij en meneer Van Overdam senior voor hun werk achter de bar en meneer Vredenborg voor zijn administratieve werk en het werk bij de indeling. Meneer Van der Beek deed onmisbaar werk als wedstrijdleider en hij wordt als externe hulp zeer bedankt voor zijn inspanningen.

Op de eerste etage speelden de grote kinderen en in groep D was het Robin Lecomte (foto hierboven) die de zege behaalde met 6 uit 7. De andere kinderen hebben het goed gedaan, want Robin is heel goed. Hij werd zelfs bijna Nederlands kampioen in de D-categorie! Belangrijk was ook hier dat er veel werd genoten en de kinderen gingen leuk met elkaar om.

Het enige nadeeltje dat ik kan bedenken, was dat de volgende groep, categorie A-C een beetje klein was voor 3 samengebonden categorieën. Positief was wél dat er ook hier een behoorlijk aandeel meisjes was. Het niveau werd hier alweer iets serieuzer en het verbaast niet dat Bjorn Verstraate uiteindelijk won. Kijk maar eens naar zijn rating! Bjorn wint veel en hij doet het heel erg goed! Maar het allerbelangrijkste was ook hier dat iedereen, winnaars en verliezers, een leuke dag heeft gehad!

Komen we bij de invitatiegroep. Invitatie is een moeilijk woord voor uitnodiging, dus de naam van de groep suggereert dat meneer De Wit de spelers van deze groep heeft uitgenodigd om op het toernooi te komen spelen. Deze suggestie is ook waar en niet alleen dat: hij had bedacht dat 7 jeugdspelers in een carrousel (als dat een te moeilijk woord voor je is, dan zoek je het maar op en kijk dan meteen of ik het juist heb gespeld) zouden spelen tegen 7 grote mensen.

Deze grote mensen hebben rare koppen; als je ze ziet, begrijp je meteen waarom ze schaker zijn geworden (en als je het niet begrijpt, leer je het later misschien wel). Maar toch ziet het er aan de binnenkant van die koppen niet eens zo slecht uit! Zo spelen meneer Spaan en meneer Van der Linde in de eerste klasse van de KNSB (zeg maar de eerste divisie van het schaak) en dat is echt héél goed! Deze meneren kun je echt niet zomaar van het bord schuiven. Dus als je punten tegen ze pakt, wil dat zeggen dat je stappenmethode van meneer Van Wijgerden op zijn minst een heel klein beetje succes heeft gehad.

Meneer Van Baarle is al oud (vanuit jullie perspectief dan), maar hij is heel erg goed; vroeger was hij nog béter dan meneer Van Wijgerden! Hij was diverse keren topscorer in de meesterklasse en heeft 4 of 5 keer meegedaan aan het Nederlands kampioenschap. Daar speelde hij tegen mensen als Timman en Kortschnoj en tegen een aantal andere meneren die heel erg goed waren en waar jullie nog nooit van hebben gehoord (ik trouwens ook niet, maar dat terzijde). Hij heeft zelfs een keer van meneer Timman gewonnen! Overigens heeft hij ook eens van meneer Donner gewonnen, al zal jullie dat helaas niet heel veel meer zeggen. Verder heeft meneer Van Baarle nog Europacup 1-finale gespeeld in Moskou. Daar speelde hij remise. Maar het team zelf (met ook weer meneer Timman en meneer Kortschnoj) verloor. Een andere meneer is meneer De Wit, broer ván. Hij is fidemeester en hij is minstens één keer landskampioen geweest met zijn toenmalige club De Variant (te Breda). De Variant was destijds zeg maar het PSV van de Nederlandse schaakwereld: een boel import, maar onverslaanbaar.

De sterkste meneer is misschien wel meneer Timmerman. Hij is een bekende naam in de Nederlandse schaakwereld, diverse keren Rotterdams kampioen, winnaar van vele toernooien en de allermooiste overwinning die hij ooit heeft behaald, was het winnen van het wereldkampioenschap correspondentieschaak. En dat is niet eens zo heel erg lang geleden; jullie waren toen allang geboren! Correspondentie slaat op het schrijven van brieven; het is een ouderwetse methode die al bestond toen er nog geen E-mail was. Maar dat doet er niet zoveel toe: welke methode je ook kiest, een correspondentieschaker heeft voor een zet héél veel tijd en hij moet dus héél goed nadenken voordat hij een zet doet, omdat hij weet dat zijn tegenstander ook heel veel tijd heeft en dat is voldoende tijd om na te denken wat er fout zou kunnen zijn aan de laatste zet van meneer Timmerman. Gevolg is dat correspondentieschaak een heel diepzinnig spel is; het kan alleen gespeeld worden die mensen die hééél veel spelinzicht hebben. Diegenen onder jullie die al op de middelbare school zitten en die wiskunde hebben gehad en dus ook logisch kunnen nadenken over taal, zullen nu opmerken dat mijn laatste opmerking onjuist is: correpondentieschaak kan wel degelijk gespeeld worden door mensen die er niet zoveel van begrijpen. Dat is op zich juist: het kan, maar het heeft niet zoveel zin. En bovendien: om wereldkampioen te worden, moet je het echt wel een beetje beheersen.

De 2 meneren die dit zootje completeerden, waren meneer Leer en meneer Boog. Deze meneren zijn echt niet de minsten. Meneer Boog is clubkampioen geweest van Charlois Europoort en hij heeft een rating van wel 2150! Hij speelt als Karpov; misschien niet net zo goed, maar nog altijd heel erg moeilijk om van te winnen. Als je een plan hebt (je wilt bijvoorbeeld zijn toren slaan met je paard), dan ziet hij het meteen. Schaken tegen meneer Boog is daarom soms een beetje saai, maar daarom verdient hij niet minder respect.

Meneer Leer tot slot is ongeveer net zo goed als meneer Boog. Ook hij is clubkampioen geweest van Charlois Europoort en hij kan geweldig goed snelschaken. Het schaak van meneer Leer is misschien net iets minder saai dan dat van meneer Boog en alle andere meneren die we hebben genoemd. Dat komt omdat ook meneer Leers grote partijen uiteindelijk snelschaakpartijen worden. Tot 5 minuten voor tijd staat het altijd gelijk, en meneer Leers tegenstander heeft dan nog ongeveer 6x zoveel tijd als meneer Leer zelf. Uiteindelijk blijkt meneer Leer het echter beter te hebben gezien en wint hij altijd.

De helden die het moesten opnemen tegen deze roofdieren, waren in alfabetische volgorde Sophia Thoma (jullie allen bekend), Roger Meng (jullie allen bekend), Lennard den Boer (jullie allen bekend), Jan en Julian van Overdam (jullie allen bekend), Marco Kirana (jullie allen bekend) en Quinten Ducarmon (een grote jongen uit Terneuzen).

Deze kinderen kunnen allemaal heel goed schaken, véél beter dan jouw ouders (tenzij je Lorenzo heet). De grote mensen van Charlois Europoort hadden gedacht dat we deze kinderen een plezier hadden gedaan door ze op te stellen tegen deze sterke meneren en dat de kinderen met hun leergierige karakters ijverig hun verliespartijen konden analyseren om er vervolgens weer beter van te worden! En natuurlijk had meneer M. de Wit er rekening mee gehouden dat de kinderen hier en daar wel hun punten bijeen zouden sprokkelen. Maar het zevental waartegen ze vandaag moesten aantreden, was wel heel erg sterk.

Daar dachten de kinderen duidelijk heel anders over. Wars van reputatie lieten ze de ene na de andere vedette in het stof bijten. De plaatsen 1 tot en met 3 werd door de kinderen veroverd! Met grote flair lieten ze de beste volwassene, meneer Timmerman, achter zich. Het best deed Quinten Ducarmon het (foto helemaal bovenaan dit stukje), die met maar liefst 6 uit 7 (!) de eindzege pakte. Hij liet slechts 2 remises toe! Op de foto hieronder Quinten in aktie in zijn winstpartij tegen John van Baarle.


Hulde aan het organisatiecomité, hulde aan alle vrijwilligers, hulde aan alle kinderen die zoveel plezier hebben uitgestraald en hulde aan de kinderen van de invitatiegroep, die op indrukwekkende wijze hun mannetje hebben gestaan. Nu maar kijken of de grote mensen hun verliespartijen analyseren!


Eindstand invitatiegroep

Eindstand categorie ABC

Eindstand categorie D

Eindstand categorie E

Lees ook een verslag van Arlet Ottens op de RSB-site!

Later volgen nog meer foto's!

Filip Borst